Ervaringsverhalen

Annie is de oudste bewoonster bij Anna Ouderenzorg. 101 is een zeer respectabele leeftijd, al maakt Annie er liever grapjes over: “Het bevalt me maar matig hoor!” Niemand maakt haar iets wijs want ze is zelf 40 jaar lang verpleegkundige geweest. “Vroeger was alles wel veel strenger dan nu hoor.”

“Toen mijn moeder jaren geleden overleed, veranderde mijn perspectief op het leven. Dat heeft me hier gebracht. En ik ben nog iedere dag blij dat ik dit mag doen. In het hospice brengen mensen het laatste stukje van hun leven door. Ik vind het kei-speciaal dat ik aan de zijlijn mag staan. Het klinkt misschien raar, maar ik loop hier iedere keer weer huppelend naar buiten.”

Rianne Dhont (80) zet zich al heel lang met hart en ziel in voor de bewoners van Anna Ouderenzorg. Over haar herinneringen kan Rianne wel een boek schrijven! “We hebben echt van alles gedaan in al die jaren: koken, zingen, tekenen, breien, bakmiddagen en bonte avonden, samen naar de kermis en de kasteeltuin in Arcen. Verzin het maar. Het was vaak heel kleinschalig en kneuterig maar altijd spontaan. Dan had iemand een idee en riepen we allemaal: leuk! Dat gaan we doen voor de mensen.”

Zorgcoördinator Ester Luyben organiseerde samen met activiteitenbegeleidster Ria Maas een vijfdaagse vakantie voor bewoners en familie, collega’s uit de verzorging én vrijwilligers samen. “Het idee kwam van een van de bewoners en zijn dochters. Zou het niet leuk zijn als…? Ria en ik hebben het bij de teamleiders aangekaart en die zeiden: maak maar een plan. Dus dat hebben we gewoon gedaan.

Henk van Buul woont bij Anna Ouderenzorg, op de locatie Heuvel. Dat ging niet zonder slag of stoot, want Henk was altijd heel duidelijk: “Ik wilde niet naar een verpleeghuis.”

Toon van Lieshout heeft Parkinson. Toen de neuroloog in het Anna Ziekenhuis dagbehandeling opperde, stond hij niet direct te trappelen. “Natuurlijk wil je graag geholpen worden, maar ik dacht: dat wordt het laatste station. Dus ze hebben me echt moeten overhalen. En dat is maar goed ook, want het is hier heel fijn, net familie. Ik hoop hier nog de 100 te halen!”

In het ziekenhuis gebeuren vaak bijzondere dingen. Maar dat mensen in het Anna (opnieuw) de liefde van hun leven vinden, dat zien we toch niet zo vaak. Het overkwam Hanny van Gestel en Wim van Nuenen, en ze werken nu ook nog eens samen als vrijwilligers geestelijke verzorging bij Anna Ouderenzorg.